Van Maastricht tot Reims/Sillery

Dáár zijn we weer!

Inmiddels zijn we ruim een maand onderweg en zijn nu afgemeerd in Sillery op 10 km onder Reims, waar we voorlopig blijven liggen. Met de auto ben je daar in één dag, dus het varen moet wel écht je hobby zijn!!! Voor ons gaat dat zeker op, want we genieten nog elke dag.

De route liep van Maastricht via de Maas naar Pont-à-Bar, vervolgens door het Canal des Ardennes, Canal latéral a l'Aisne en het Canal de l'Aisne à la Marne naar Reims. We hebben tot nu toe 23 vaardagen gehad en een totale afstand afgelegd van 700 km met 96 sluizen en 4 tunnels.​

Omdat we nog vroeg in het seizoen zitten is het nog heel rustig op het water. Doorgaans hebben we de sluizen en het vaarwater voor ons alleen. Op de aanlegplaatsen zien we overwegend motorboten, waaronder veel Nederlanders. De natuur om ons heen is prachtig. Zo zagen we op een mooie avond enorme Beverratten zwemmen. Het duurde even voor we doorhadden of het Otters of Bevers waren, maar met hulp van onze Engelse achterburen kwamen we eruit. We zagen een eend met kleintjes langskomen en gelukkig bleken die Beverratten planteneters te zijn!!

En soms gaat er ook even iets mis. Je kan je maar zó even vergissen in de tankdop. En dus zaten we ineens met zo'n 70 liter diesel in de vuilwatertank! Oeps!! Dat loos je maar niet zo op de rivier! In Dinant konden we met een eigen pompje de diesel overhevelen in tankjes en daar afvoeren!! Probleem weer opgelost!! Nou ja.....kléin deukje in de eigenwaarde!

In de buurt van Reims waren wat waterplanten in de schroef gedraaid. Stoere Joep heeft die er weer uit kunnen halen, dus ook dát klusje werd geklaard! Verder geen problemen ondervonden, dus helemaal fijn!

Zoals gezegd, we genieten van de rust op het water, de prachtige natuur, de stokbroodjes, de terrasjes en ons eigen terras en de afwisseling met leuke steden en kleine dorpjes. En, niet op de laatste plaats, het prachtige korte broeken weer!! We hebben een paar dagen in Reims gelegen, waar Mieke ons nog gezellig heeft bezocht. Vandaag doorgegaan naar Sillery, 10 km verderop. Daar laten we de boot even een dag of vijf achter onder toezicht van de havenmeester, om vanaf Parijs naar Sevilla te vliegen, om de bruiloft van Maaike en Michiel mee te vieren! Daarna verder naar de Middellandse zee. We zullen er dan wél een tandje bij moeten zetten om daar rond 1 augustus te zijn.

En hoe zit het nu met al die sluizen en tunnels?

In Nederland, België en Frankrijk is de rivier de Maas "gekanaliseerd". Dit betekent, dat stuwen zijn geplaatst om voldoende waterdiepte te hebben en de rivier bevaarbaar te houden. Het hoogteverschil bij de stuw wordt overbrugd met een sluis. Bij onbevaarbare delen van de rivier wordt parallel aan de rivier een kanaal gegraven en ook weer voorzien van sluizen. Het hoogteverschil per sluis ligt globaal tussen de 2,00 m en 3,00 m. Uitschieters tot nu toe zijn de sluizen in het Julianakanaal met een hoogteverschil van ruim 11,00 m.

Bij Pont-a-Bar hebben we het stroomgebied van de Franse Maas verlaten door via het Canal des Ardennes over een heuvelrug (waterscheiding) naar het stroomgebied van de rivier de L'Aisne gevaren; dus eerst via een aantal sluizen omhoog en vervolgens weer  met 28 sluizen binnen 6,5 km ruim 75 m af te zakken naar het Canal Lateral de L'Aisne, welke parallel loopt aan de rivier de L'Aisne. De smalle top van de heuvelrug wordt gekruist  met een tunnel, omdat dit eenvoudiger is dan nog veel meer sluizen dicht op elkaar. 

Via het Canal latéral a l'Aisne ​zijn we verder afgezakt langs de rivier de L'Aisne en ter hoogte van Cormicy zijn we het Canal de l'Aisne à la Marne op gegaan.Dit kanaal verbindt het stroomgebied van de L'Aise met dat van de rivier de Marne, dus eerst weer met sluizen omhoog tot Reims, daarna een tunnel en dan weer omlaag naar de Marne. Zo zullen we later ook nog de heuvelrug tussen het stroomgebied van de Marne en De Saone met sluizen moeten kruisen. We hebben er nog ruim 150 te gaan.

De sluizen in Nederland en België waren allemaal bemand. In Frankrijk zijn de sluizen praktisch allemaal geautomatiseerd. Op de Franse Maas kregen we een afstandsbediening om de sluis in werking te zetten; op de volgende kanalen hangt hiervoor een stok boven het water, welke je een kwart slag moet draaien. Eenmaal in de sluis aangelegd moet daar een staaf worden opgetild om de deur te sluiten, het waterpeil  aan te passen en vervolgens de sluisdeur weer te openen. Het wil natuurlijk ook wel eens niet goed functioneren en dan de vnf (voies navigables de France) gebeld. De servicedienst komt dan binnen een half uur met de auto en bedient de sluis. Zij hebben ons al zeven keer weer op weg geholpen.

Dit was het weer even. De bijgevoegde foto's met tekst geven jullie nog een beter beeld van wat we zoal tegen zijn gekomen! Op 27 juni gaan we weer verder met de reis en we schatten zo in dat we daar dan eind juli/begin augustus weer verslag van zullen doen. We wensen jullie allemaal een hele fijne zomer en mooie vakantie!